99

آخرین پست وب واسه بیشتر از یه سال پیشه

چقدر همه چی تغییر کرده جقدر بزرگ شدم

چقدر تجربه کردم

پویا / هادی / امیرعلی / امیرعطا 

کرونا اومد و همه از هم دور شدیم تا پیش هم باقی بمونیم :)
بیماریه مضخرفی که یک ساله شد

یک ساله خنده هامونو پشت ماسک قایم میکنیم

هر چند ساعت دستامونو میشوریم

یک ساله تو حسرت یه بازار رفتن و بی استرس خرید کردنیم

یه مسافرت درست حسابی

یه رستورانه شلوغ

با هادی تو رابطه بودم که سوم اسفند قرنطینه شروع شد و دانشگاها رو تعطیل کردن ، ما تو اوج رابطمون بودیم و همش امید داشتیم هفته دیگه دانشگاه باز میشه و همو میبینیم همینجوری امیدوارانه 2 ماه و نیم گذشت و نشد باهم بریم بیرون دیگه

اون چند وقت ک همو نمیدیدیم بازم دوسم داشت... حداقل اینطوری نشون میداد

قرنطینم ک تموم شد تموم کردم باهاش خیلی ناجوانمردانه

یه مدت تقریبا یه ماه با امیرعطا میچرخیدیم این ور اون ور از صب تا شب

شمال و لواسون و کن و فشم و جاهای دیگه

بعدش رفتم پیش مائده سرکار ، کارشناس تلفنی

اونجا یه پسر تپلیه سفید و گوگولی بود که لا به لای موهاشو هایلابت سفید کرده بود

همون اول ک رفتم دفتر یه کراش ریز روش زدم

اونم نخ میداد و هوامو داشت تا اینکه یه روز رفته بودم بغل میزش بهم گفت چرا انقدر تند میخونی یکم یواش تر بخون با هم بیشتر آشنا شیم

رفته بود اینستامو با هزار ترفند پیدا کرده بود و فالوم کرده بود من درخواستشو ندیده بودم بهم گفت اصلا واست اد نمیزنم اکسپتم نکردی

کلی ذوق کردم رفتم فالوش کردم از فرداش تو اینستا شروع کرد پیام دادن

تایم ناهار بود استوریمو ریپلای کرد من بردم به مائده نشون دادم نگو داشت از دوربین نگاهمون میکرد(ایز تایپینگ شد)

خلاصه همون روز دقیقا یک مرداد 99 اوکی شدیم باهم و وارد یه رابطه خیلی جدی شدیم

امروز 99/9/8 هستش یک هفته ی پیش از شرکت استعفا دادم

هنوز با حامدم

رابطمون خوبه بد نیست همو دوست داریم باهم خوش میگذرونیم قصدش ازدواجه

دنبال کارم دنبال پیشرفتم

تو این چند ماهی که خودم سرکار رفتم لذت استقلال مالی رو چشیدم و نمیتونم بیخیالش بشم

خرجمم بیشتر شده خب 

لباسام ناخنم آرایشگاه رفتنام خرج ماشین ک چون زده ب نام خودم ، خودم باید بدم

همه اینا هست

ایشالله ک بتونم یه کار خوب پیدا کنم